تعیین اثر کاهش کادمیوم بافتی ب هوسیله باکتر یهای پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدو باکتریوم لاکتیس) القاء شده در دستگاه گوارش مو شهای صحرایی

سابقه و هدف: کادمیوم فلزی سمی با نیمه عمری طولانی است که عمدتاً در کبد و کلیه ها تجمع می یابد. این مطالعه به بررسی اثر دریافت خوراکی دو گونه باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس به طور جداگانه و ترکیب با هم، بر حذف کادمیوم در سیستم گوارشی و تجمع آن در کبد موشهای صحرایی طی چهار هفته پرداخته است. مواد و روشها: سه گروه از حیوانات آزمایشگاهی روزانه قبل از مواجهه خوراکی با محلول کادمیوم (cdc12)، با محلولهای باکتریایی گاواژ شدند و در گروهی دیگر حیوانات تنها با کلرید کادمیوم مواجهه شدند. در پایان هفته دوم و چهارم نمونه گیری از کبد حیوانات انجام شده و غلظت کادمیوم در آنها پس از اندازه گیری به وسیله دستگاه پلاروگراف، مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته ها: بررسی داده های هفته دوم نشان داد، غلظت کادمیوم در گرو ههای دریافت کننده باکتری پروبیوتیک از گروه دریافت کننده کادمیوم به تنهایی بیشتر است؛ در نتایج هفته چهارم دیده شد که غلظت کادمیوم در تمامی گروههای پروبیوتیکی از گروه کادمیوم به تنهایی کمتر است و این تفاوت تنها در گروه بیفیدوباکتریوم معنادار دیده شد. استنتاج: به طور کلی با توجه به مشاهده تأثیر بهتر در گروه دریافت کننده بیفیدوباکتریوم و ضعیف بودن عملکرد دیگر گروه ها، همچنین با توجه به اثرات فیزیولوژیکی مفید حاصل از مصرف این باکتری ها از جمله خواص آنتی اکسیدانی به در تولید فرآورده های پروبیوتیک با هدف کاهش آسی بهای bb نظر می رسد، استفاده از گونه بیفیدوباکتریوم لاکتیس 12 ناشی از مواجهه با کادمیوم مفید باشد.